Kumarbazım
Kendimi sürmüştüm masaya
Cebim boştu
Yerim yoktu yurdum yoktu
Sabah ilaçlarımı basmış
Ruh deşenlerim bana
Tutturup kıvamımı
Dönüyorum mezarımda

Şerefine kadehim anlamsıza, saçmaya
Allah ın delisiyim
Kendimi bağrıma basmaya

Zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya
Son gördüğümde onu
Can çekişiyordu galiba

Hepsi buymuş
Hepsi buymuş meğer

Bir ucumdan hayal
Bir ucumdan hakikat
Koştum aklımdan dışarıya
Kibrimden taşmaya
Bir yüz karasıyım kuşkuyla
Kinle dolmuş
Çöplerimi karıştırmış
Kendi derisinden çıkmış

Mutluluk
Mutluluk umudundaysa
Plaseboda, ilaçlarda
Hafızasızlıktaysa

İlahlara sığınmıştım
Beni terslemişlerdi
Bir hayale boşalmıştım
Yağlayan kilidimi

Bir daha dönmem evime
Herkes şehri terk etmiş
Kuyrukta bekliyor kalanlar
Mengeneyle sıkışmış

Adımı unuttum çoktan
İrinim aktı benden yere
Artık tapmıyorum
Kendimden başka hiç bir şeye