Bir kerecik bile üzülme diye
Kimleri susturdum da niye
Sonunda el gibi, uyutulup tabi
Yapayalnızım sevgide

Aldanıp güllere, hele o gül yüze
Vazgeçip kendimden bile
Bir dolu arkadaş unutulup tabi
Kaldık mı biçare yine

Tek kötü söz söylemeden
Heveslerine off demeden
Güzelim aşkımız vakti dolmadan
Nasıl da soldu, yeşermeden

Uçuyordum kollarında
Sonsuz sandığım rüyanda
Uçurumlardan ittin bir anda

Durma, yorulma
Anladım herşey ne kadar da uzakta
Son söz gereksiz
Anlamadan biz harcandıkça