Basıp gitmek istiyorum buralardan
Kendimi doldurup trenlere
Bir daha hiç basmadan frenlere
Gördüğüm bütün duraklarda inmek
Ağrıyıp, ağrıyıp dinmek

Bir çiğ tanesinde anlamak
Suyun sonsuz derinliğini
Tatmak gözyaşımın tuzlu serinliğini
Kendimi yaprak gibi
Rüzgarın önüne katmak
Kaldırıp, kaldırıp atmak

Tarihsiz, tarifsiz, tanımsız, adsız
Fil gibi ölmeye yatmak, ağır başlı
Sonra çırılçıplak uyanmak tekrar, tekrar
Hatırlamak kundaklanmamış o ilk anı

Ben yokum kabuklarımı kırana kadar
Kim bilir kaç yıl oldu kendimi dinlemeyeli
Bir yol ağzında bulsunlar gençliğimi
Umurumda bile değil
Söksünler rütbelerimi