Aramak laneti rap, Methüsena sabaha kır boyu yıkanır; tuzak nehirler
Teri bütün günahlarını silmese de vicdanını kusar teninden 
İşlemeyen bir tren garının gölgelerinde hep uzarken izler
Susuzluğunu bir bilseler sağanak yağmurlara susar denizler
Söylediği yalanları anca ölümüne varacak bir kumar temizler
Yazdığı şarkılar kadar var, sustuğunu tanrı yukardan izler
Savaşır kendiyle ya vurulan da bizden olur hep vuran da bizden 
Darılır güne  yakarır tanrıya “Tanrım affeyle utanma bizden”
Güzden yaza uyanmak ister ama talih geri döndürür
Yaşamın ışıklarını ıssızlar kentinin sakinleri söndürür
Yalnızlık yazdırır, ama her zaman güzel değil bu 
çünkü o şiirleri doğuran yalnızlık, şairleri öldürür

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim
Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar
Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Örerken ömür ağların aklına dün gelir
Yanlışı kemirir beynini
Gemisi harap haldedir, tayfası kaçar
Issızlığa çevirir seyrini
Uyanır kar, kış, kahır
Gökyüzü toprağa almış tavır
Hayatta doğru şeyler yapanlar genelde ölünce alkışlanır
Faydası olmadığını bilmez gibi özüyle her gece tartışmanın
Yanlış hikaye, yanlış şehir, yanlış arkadaşlar, yanlış kadın 
Yandı mı gemiler; ne taht kalır, ne düş 
Tanrım bana aklımı geri ver 
Kaç kere kandım insanların gülüşlerine?
Kaç kere hakkımı yediler?
Söyle
Çok günahım, kimbilir kaç bedende yarayım 
Bugün sebep vermez alayı 
Küçücük emeklerden sarayım
Çok günahım, söyle hangi birine yanayım?
İnan Şeytan’dan yapılmışım da meleklerden yanayım

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim
Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar
Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al