Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan
Manzarama gözlerini alamazdın
Gözlerini alırdılar
Mazi bazen mavi, bazen haki
Bazen zifir ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir
Karanlığa yanaşır aydınlık
Limana yanaştığı gibi geminin
Güzellik arayışında çirkin
İçinde çok kişi var terketmediğin
Yapamasan da olsaydı en azından sarfetmişliğin
Kaç kendinden, yarış mesafelerle
Ya da korkma seni kurtar savaş süvarilerle
Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle
Fırlattım onun kardan adamlarına var gücümle
Eksik kalan şiirlerini topluyorum bugünlerde
Ömrümün ve çıplak ayaklarımın izleri asfaltta
İki kişilikken teke düştüm hayatta
Ama duble söyledim rakımı masama, inatla

Uçur beni rüzgar, toz taneleri gibi burdan uzağa doğru
Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru
Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru
Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

(x2)
Sakladım benim için beni bana
Hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Yaşıyor gibi yapıp aralarında ölü de gezdim
Ama üzerimden düşen ölü toprağının tozunu tekmeledim sonra
Nefes kadar hafifledim, iyi, güzel
Hafifken herşey ağırlaştı hiddetim
Yerle gök arasında ortaya bakarken gözüm
Tam o an da içime oturur öküzüm
Zaman belli zaman gelip yanaklarımdan makas alır
Gözümün önüne düşer dün ve bugün parçalanır, gözümün önünde
Ah be hayat bir kez de bir dediğimi ikilettirme
Duymak istemiyorum işittirme
Ciğerimi onun mangalında pişirttirme
Işıkları yuttu gece, kalem uyandı gece gece
Yarınlarımın cümlelerini kuruyorum şu an hece hece
Ben mırıldanan adam
Dilsiz odam, sanki okyanusun ortasında ıssız adam

Uçur beni rüzgar, toz taneleri gibi burdan uzağa doğru
Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru
Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru
Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

(x2)
Sakladım benim için beni bana
Hatırlatır zor zamanda beni bana diye