Şu hayattaki insanlık yarışından
Ayrılmak için çoğusu kafasına kurşun koydu
Ne yazık onu onunla oydu

Savaş oyunu bu, bu merhametsiz kuralları kim koydu
Kalıplaşmış cümlelerin sonunu getiren oydu
Sirenleri deli çalıyordu

Uzunca arayışlar sonucu kendini bulduydu
Sonra onu ondan çaldılar kayboldu
Koca gözleri dolduydu

Bir varlık dünyasında vardı yok olduydu
İçindeki öfkeli kalabalığın sesini duyduydu
Kendine bağıranlardan biri oydu

Elinde bir pankart
Koştuğu tek şart bildiği tek şey

O an nasıl desem içi dolu doluydu
Ah çekse dağlar oynar yerinden
Bir dokunsan ağlar, dokunma yalnız bırak
Bırak, tutma elini (çek), sanar ki kırılır kemikleri
Üç aşağı beş yukarı hissettiriyor hisleri hissettiğini
Kısabilse keşke içte yükselen seslerden istediğini
Fakat farkında onlar alacak ondan istediğini

Yalnız bırak
Yalnız bırak yanında olmak istediğini
Buna ihtiyacı var ama söyleyemiyor sana istediğini
Hafif kağıtlarda ağır cümleler tutan eller
Hedeflemiş gözlerini sana doğru

Elinde bir pankart
Koştuğu tek şart bildiği tek şey