Yorgun denizler usanmış fırtınadan
Bense bir gemi ve kaybolmuşum
Kıyıları görünmez fenerinde ışık
Ay bile gizlenmiş yıldızlar karanlık
Ne bir ses var ne bir nefes aldırıyor
Ayrılık yakın vuslat görünmüyor

Öncesi yok sonrası yok sanki hepsi hayaldi
Bana sevgisi yok yokluğu çok ağır gelirdi
Kulağımda hala sesi bir veda busesi
Bile bırakmadan gitti gidiş o gidiş

Küskün bu dallar kırılmış rüzgarlardan
Bense filizlenmiş açacakken solmuşum
Baharı beklerken güze boğulmuş bir çiçek
Gülümsemeler gibi o da solup gidecek
Ne bir umut ne ihtimal kar etmiyor
Ayrılık yakın vuslat görünmüyor