Bakıyorsun pencerenden, canın yanmış çok derinden,
Süzülür birer birer, hüzünler o gözlerinden,
Uyur gibi yapıyorsun, rüyalara dalıyorsun,
Yüzünde ki bir güz gibi, kendinle soluyorsun,
Seslenip haykırırken, kalbin sökülmüşte senden,
Alınmış sanki zorla mutluluğun.

Doğar mı yeniden güneş? Biter mi bu uzun gece?
Açar mı yeniden çicek? Döner mi o sıcak neşe?
Diner mi bu sonsuz yağmurun? Güler mi o hüzünlü yüzün ?
Boşver, bir umut yeter, nefes almaya.

Bakıyorsun pencerenden, yitip gidenlerin ardından,
Eskimez anılarla, eskitip durdun kalbini,
Bırak solsun bu dünya, bırak yokolsun yavaşca,
Kapını çalar elbet mutluluğun.

Söz, Müzik: Gökhan Mandır
Düzenleme: Gökhan Mandır, Kaya Sevinç, Hakan Ünalan