Bahara söyle güneş toplasın
Sabaha kalmaz yanındayım
Korkularımı anlatacağım ilk önce
Dizimin kanadığı ilk günü

Sevmeye yeltendiğim ve
Sevilmediğimi anladığım ilk günü
Acının korkuları kuşattığı
Ölesiye savaştığı o ilk günü

Sonra diyeceğim
Acı korkuları yenmişti
Ruhumun kederden gözleri kararmış
Körlüğüne birkaç cenaze bile vermişti

Değişmişti çocukluğumun yazgısı
Sevmeyi bilmeyenlerin meyhanesinde
Çıraklık yapmıştı sadece

Bir parça ormanda yürür
Denize çıplak gireriz sonra
Sonra içeriz bak
Karıştırmadan birkaç duble
Rakı veya şarap

Sen anlatırsın ha
Öyle özledim ki
Bana bir şeyler anlatmanı

Bana kurşunların ağırlığından bahseder
Savaşın yaşanmış tüm acıları kustuğunu anlatırsın
Acı yaşandıkça korkusuz sanar ya insan kendini
İşte o illüzyona nasıl küfrettiğini anlatırsın

Sonra bir bukowski pervasızlığı sarar ruhunu
İki afilli cümle parlatırsın
Çamur yer, şekeri sevmem
Nerede lan benim viskim der
Ardından bi şarkı patlatırsın

Dağ yeşerir

Dağı kar tutmuş o şehirden dön
Bu nasıl sevda
Acılar kusmuş o şehirden dön
Bu nasıl kavga

Sonra seni ne kadar sevdiğime şaşırırsın belki
Belki şımarırsın
Belki şımardıkça azalırsın da
Belli olmaz benim sağım solum

Şımarır mısın
Aşk şımartır mı seni
Kimi şımartmamış ki
Şımar zaten beni ipleme
Her haline şiirim ben

Bilmezsin sihirim sen
Sinirim el, yokluğuna zifirim ben
Bilmezsin bir yel savurur senin kokuna
İşte o rüzgara mihirim ben

Bilmezsin ya
İşte o bilmediklerinin içindeki çukurum ben
Ve bir yokluğu anlamış bu gönlüme mühürüm ben

Beni boşver hadi bir şarkı söyle

Dağı kar tutmuş o şehirden dön
Bu nasıl sevda
Acılar kusmuş o şehirden dön
Bu nasıl kavga