Kağıtlara bakarak öğrendim
Katlanmayı
Ruhlarımız sessizce ağlarken
Uyumayı

Sar sar sar beni
Öpüşün daha dün gibi
İkimizden biri ölmeliydi

Yanıyor evim aklıma düştüğün an
Nefret ediyorum senden o zaman
Biliyorum eskisi gibi olamaz
Artık hiçbir zaman

Her akşam dalıyorum bu bahçeye
Dikenlerle dolu göğsünün üstünde dinlenmeye

Sar sar sar beni
Öpüşün daha dün gibi
İkimizden biri ölmeliydi