Değerini kaybedince anlar ya insan her şeyin
Var olmadıkça yokluğunu ne bilsin sevginin
İçimde yeşerttiği duygular kökünü kuruttu zaman
Yarayı kanatıp geçer dakikalar
Yalnızlığın keskinliğiyle sarmalar

Savrulurken boşlukta
Ellerimi tuttuğunda
Sandım ki her şey biziz
Ama kendimizden eksiğiz

Gözlerimi açtığımda
İlk gördüğüm sen olsan ya
Her sabah uyandığımda
Tek beni sev isterim

Sorular hüküm geçirmez kalbime
Denedim kaçmayı belki de günlerce (uzaklara)
Bi duysam sesini yeterdi hiç göremesem bile
Huzuru aramak hataymış başka tenlerde
Anladım ellerin ellerime değince